Minik aşkım;
İnsan hayatında kırılma anları vardır, asla eskisi gibi olmayacağını hissettiğin anlar. Aynı, babaannem vefat ettiğinde beni koruyacak, kollayacak kimsenin kalmadığını hissettiğim anlar gibi. Bu his 4 yıl boyunca sürdü, neden 4 yıl ? Çünkü o dört yılın sonunda anan hayatıma girdi aşkım, ama bu başka bir yazının konusu. Tüm malzemeyi bir kerede bitirmeyelim, yaşlandıkça yaratıcılığımı kaybediyorum çünkü :)
Derken bir pazar akşamı, hayatım boyunca unutamayacağım bir akşam. Annen ile gecenin bir körü can sıkıntısından yemek yediğimiz, sonra kendimizi dışarı attığımız o akşam. Bazı belirtilerden işkillenip gebelik testi için eczaneye gidip cebimizdeki son 4 lira ile test aldığımız o akşam, Eve dönerken Özge ve Cengiz ile karşılaşıp her mutlu anımızda, her üzüntülü anımızda yanımızda olan canımdan öte kardeşlerimle o mutlu haberi paylaştığımız o akşam. Bir insanın hayatında daha öte bir kırılma anı olabilir mi.
Annenin zor geçen hamileliği, cinsiyetinin kız olduğunu öğrendiğimiz gün gittiğimiz yemek, doğum tarihini aldığımız gün, minik tekmelerin, kalp atışların, dayın askere gittiği gece az kalsın erken doğumun, hangi bir hikayeyi anlatayım sana be meleğim.
Derken tam 5 yıl önce bugün, hatta muhtemelen bu yazıyı yayınlayacağım saatta aramıza katıldın. Senden önce sesin geldi koridora, ne kadar cazgır olacağını o an anladık ama kaçınılmaz kader, yapacak birşey yok :) Annene verdiğim söz üzerine göğsümdeki kılları traş edip seni emzirdim, şaka lan şaka anlatıcam o hikayeyi de :))))
İşte o günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı aşkım. Zor dönemlerimiz de sen ayakta tutuyorsun bizi, minicik yüreğin bizimkinden çok çok büyük aslında. " Baba annem seni çoook seviyor, ama işten çok yorgun geliyor o yüzden sarılamıyor sana " diyip bana insanlık dersi verecek kadar büyük hem de. Gündüz canlı halini gördüğün balıkları akşam sofrada kızarmış görünce ağlayacak kadar duygusal, minicik çubuk krakerini bile bölüp paylaşacak kadar insancıl. Umarım içindeki o saflık hiç bozulmaz aşkım.
Beni sevindiren bir diğer yönün de öğrenmeye olan açlığın, kendi küçüklüğümü görüyorum sende, ben bu potansiyeli heba ettim, sen benim gibi olma aşkım.
Evet sanırım her zamanki gibi duygusala bağladım. Diyeceğim şu ki;
Seni herşeyden çok seviyoruz canım kızım. Doğumgünün kutlu olsun. Her kararında, her seçiminde belki korkarak, belki kızarak ama her zaman yanındayız meleğim. Yüzündeki gülümsemen hiç solmasın.
Dombik baban :)
- Baba uyumak istemiyorum ne olurrr.
Minik aşkım;
sabahleyin en erken 
Dün kızımla 3 haftadır doğru dürüst görüşememizin acısını çıkarttık. Fındık parkına gidip minik'i bulamamanın hayal kırıklığını pastaneye gidip pide yiyerek yatıştırmaya karar verdik. Yolda fikir değiştirip Neşe'de tavuk suyu çorba içmeye gittik, çorbamızı içerken de canımız lahmacun çektiği için oradan çıkıp fıstıkta lahmacun yedik :)) yıllar önce Can ve Duran ile koca bir pazarı yemek yemeye ayırdığımız gün geldi aklıma :) Babasının kızı demek istiyorum yüksek müsadenizle.
" Anne çok hastayım bana rapor al iki gün okula gitmeyeyim. "
Pazar akşamı annemiz yemekle uğraşmasın diye kahvaltılık atıştıralım dedik. Yumurta falan filan, bir tabağa doğranan domates ve zeytinyağı, limonla karışan domatesin kendi suyu. Nehir'le en sevdiğimiz şey :)
Akşam 21:30 gibi ikna olup yatağımıza gittik. Annemiz prensesi yatırıp salona geri döndü. Tv izlerken içerden gelen sesler üzerine nadiş odaya gitti, prensesle birlikte salona geri döndü. Fakat bir gariplik mevcut. Nehir'in suratında hin bir gülümseme, nadiş ise kahkahayı patlattı patlatacak :) Meğer benim fırlama kızım şöyle bir performans sergilemiş :
Dün saat 17:00 gibi evime geldim, kapıya doğru yürürken kafam gayri ihtiyari sola döndü.Oysa ne orada olduğunu biliyordum, ne de sesini duydum.Bir sebebi varmış belli ki, çünkü kafamı olduğun yere doğru çevirmesem senin beni gördüğün an yüzünde oluşan hayret, bunu takip eden mutluluk ve sonrasında o içimi ısıtan gülüşünle bana koşuşuna saniye saniye tanık olamayacaktım.O andan itibaren aklımdan gitmiyor o tepkin, o nasıl karşılıksız, yalın bir sevgidir.Keşke sana benzeyebilsek meleğim.Yalan dolan olmadan, samimi, hislerimizi belli etmekten utanmayarak dürüstçe yaşayabilsek biz " Büyükler ".
Yemeğimizi yedikten sonra aşağı inmek için kapıdan çıktığımızda üst komşumuzun ricası ile balkona kamp yapmış olan sokak kedisine müdahele ettik önce Nehir hanım ile :) Çarşı pazar şu bu derken gecenin son durağı Bıdık - Nadide tanışması idi :) Fındık parkında ikamet eden kedimiz bıdık ile annemizi tanıştırdık.Aman bir sevdiler birbirlerini bir sevdiler sormayın.Psikopat karım kediden konurnmak için şu şişesini silah olarak seçti :)
Acaba hangisi daha acı ? Nehir hanımın sevgili yapması mı, yoksa damat beyin beni kapıda yakalayıp " nehir dışarı çıkıcak mı amcaaa " demesi mi, amca sensin lan, yürü git almiyim ayağımın altına :))
Geçen akşam Nehir hanım ve bir kız arkadaşı odada oynamaktadır.Başına geleceklerden habersiz talihsiz baba da banyoya doğru ilerlemektedir.Kızının odasının önünden geçerker duyduğu cümle ufak çaplı bir kalp krizini tetikler.Cümle şudur; " Sen de tanımadığın biri ile evlenmek istemiyorsun di mi ? " !!!!!!!!
Sitemizin sayın takipçileri;
Sanatçı Nehir Gürsoy bu sergisinde saten boyalı duvar üzerine elle serbest çalışma ile anne çıldırtma tekniğini kullanmış.Renk ve çizgilerdeki netlik eserlerini yaratırken terlik tehdidi altında kalmadığını gözler önüne seriyor.Hiçbir acele fırça darbesi ve kaçış izi yok :))
İşte pazar gününün muhteşem üçlüsüne ait bir kare.İlk saatlerde naz hanım adı gibi naz yapınca uzaktan kestiler birbirlerini, ama sonradan çocuk masumiyeti ve neşesi galip geldi ve et tırnak oldular bir anda :) Tabi dönüş yolunda naz hanım kızımı banktan kovdu ama nehir de kıçını milimetre dahi oynatmayarak çetinceviz olduğunu gösterdi :)))
Pazar günü; bir zamanlar bira içmeyi bile beceremeyip sahilde cola + çekirdek yiyecek kadar küçük yaştan beri birlikte olan güruhun ( ki biz buna tayfa diyoruz :) ) bir sonraki jenerasyonunun ilk buluşması vardı :) Evet o buluşma bize ait değil miniklere özeldi :)
Hanımefendide dün akşam yine enerji patlaması vardı, akşamın bombası ise kilisenin yanından geçerken elindeki anahtarlığı kaldırım demirlerine vurup " Kilise çanı çaldııı " diye çığırması idi :))
BİR ÇOCUĞUN BİR YETİŞKİNE HER ZAMAN ÖĞRETEBİLECEĞİ ÜÇ ŞEY VARDIR;
