Evet hayat mücadelesinin ilk adımı olan okul hazırlıklarımıza ilk adımı attık :) Birkaç gün önce evde antreman yapmıştık vesikalık çekimi için.Fakat stüdyoya girince hepsi buhar oldu uçtu, minik prensesimiz kafayı egdi öne nuh diyor peygamber demiyor.Bak bana poz verirmiş gibi yap aşkım yook, bak çeken ablanın yanında durayım bana bak ııhhh yemiyor.En sonunda bari ben çekeyim dedik annen ile ve aldım makineyi elime ( 4 yıllık bir aranın ardından ).Fakat yine o kafa kalkmıyor, prenses utanıyor :) Dükkanın sahibini stüdyodan atmak sureti ile ailecek başbaşa kaldık içerde :) Nehir hanım bir anda fotomodele dönüştü, 4 kare çektim aşkıma.En güzelini seçtik.Fakat herşeyden öte benim için en önemlisi; büyük Allah'ım hayatımızdaki tüm değişimlere rağmen kızımın okul fotoğrafını yine benim çekmemi nasip etti :) Büyütüyor muyum diyorum ama hayır, benim için gerçekten çok değişik bir his :)Gecenin kalanı ise bambaşka, şımarıklığın zirvesi, tatlılığın zirvesi, cinnetin zirvesi :)) Nehir ve Nadiş hayatınızda ise hiçbir hissi ortalama yaşıyamazsnınz,hepsi zirvededir :))
Sizi çok seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder